تاریخ اسلام از ازدواج امام علی(ع) و حضرت فاطمه(س) به عنوان یکی از شایسته ترین و مستحکم ترین پیوندها یاد می کند. الگوی موفقی که جوانان در هر عصر و دوره ای می توانند با الهام گرفتن از ساده زیستی آنان ازدواجی آسان را سرلوحه زندگی خود قرار دهند.

فریضه ازدواج نه تنها در دین اسلام که در دین های دیگر نیز مورد ستایش قرار گرفته است و کمتر مسلمانی را می توان مشاهده کرد که این حدیث پیامبر اسلام(ص) «ازدواج سنت من است پس هر که از سنت من روی بر گرداند از من نیست.»را نشنیده باشد. 

پیامبر اسلام(ص) خودشان نیز تلاش کردند، نه در سطح شعار بلکه در عرصه عمل نیز این سنت نیکو را گرامی دارند و با پیوند یگانه دختر خود با حضرت علی(ع) الگویی شایسته برای ازدواج امت خود به یادگار بگذارند. فاطمه(س) دختر پیامبر اسلام(ع) و از اصیل ترین خانواده های طایفه قریش به شمار می رفتند و این بانوی نمونه به «ام ابیها» مشهور و در همه حال یار و همدم پدر بزرگوار بودند و در کمالات اخلاقی و معنویات در عالی ترین مرتبه انسانیت قرار داشتند. 

حال این بانوی بزرگ جهان اسلام با شخصیتی ازدواج می کنند که از تمام دارایی های دنیا تنها یک شمشیر، زره و شتر در اختیار دارد. آنچه برای فاطمه(س) و پدر مهم است نه دارایی بلکه هم ترازی در ایمان و تقوا است؛ شرایطی که علی(ع) در حد کمال از آن بهره برده بود. علی(ع) به دستور پیامبر(ص) با فروختن زره (پیراهن جنگی) خود توانست 500 درهم به دست آورد و مهریه همسر خود را پرداخت کند؛ مهریه ای اندک و ناچیز برای یکی از ماندگارترین پیوندهای تاریخ، بی شک بدون حکمت نیست. 

با چنین پیوند ساده اما مستحکمی فرزندان پاکی همچون امام حسن(ع)، امام حسین(ع) و سپس دیگر امامان معصوم(علیهم السلام) پا به عرصه گیتی گذاشتند و هر یک با ماموریت خود در تاریخ جاودانه شدند. 

بی تردید پیوند زناشویی هر چه به این الگوی موفق تاریخی نزدیگ تر باشد از گزند مصون خواهد ماند و دور شدن از آن می تواند به گسست و فروپاشی بنیان خانواده بیانجامد. اهمیت الگوگیری از ازدواج علی(ع) و فاطمه(س) با هدف تحکیم کانون خانواده سبب شد تا سالروز ازدواج آنها را به عنوان «روز ازدواج» نامگذاری کنند.